De hoge ramen beplakt met folie. Naar buiten kijken is onmogelijk. De blik gericht op de leraar en zijn krijtbord. Achterin de klas stoffige kasten met dito boeken. Het typeert de school van vroeger. Eilanden zonder contact met de buitenwereld. Daar, in dat klaslokaal, ontstond het voornemen van een jonge Pim Konijnendijk om het totaal anders te doen.
In zijn carrière in het onderwijs is dat gelukt. Pim ging naar buiten met zijn klas en bezocht onder andere ziekenhuizen. Ook nodigde hij mensen van buiten uit in de klas. Zo liet hij kinderen al op jonge leeftijd de ‘buitenwereld’ ontdekken. Vandaag de dag zet hij zich er nog steeds voor in. Als vrijwilliger van basisschool de Kristal én zorginstelling de Sterrenlanden bedacht hij een uniek project.
Ze zag een kind onbevangen dansen in de hal en haar ogen begonnen meteen te twinkelen. Dat was zo mooi dat ik me voornam om daar wat mee te doen
“Als vrijwilliger bij de Sterrenlanden bracht ik bewoners naar hun kamer en haalde ze op. Op een dag bracht ik twee vrouwen weg. Eén met een rollator en één in een rolstoel. De mevrouw in de rolstoel zei stop. Stop! Ze zag een kind onbevangen dansen in de hal en haar ogen begonnen meteen te glunderen. Te twinkelen. Dat was zo mooi dat ik me voornam om daar wat mee te doen, ik was immers ook vrijwilliger op de basisschool”, vertelt Pim over het ontstaan van zijn idee.
Na de zomervakantie van 2015 is het project van start gegaan: de helft van groep 7 van het Kristal komt maandelijks naar de Sterrenlanden. De kinderen halen de bewoners samen met vrijwilligers op uit hun kamer en bedienen ze koffie of thee wanneer ze allemaal in de centrale zaal zijn. Daarna start de kern van de activiteit: bewegen door middel van ballontennis en balschieten. De kinderen in het midden en de ouderen er in een cirkel omheen.
“Daar geniet ik van, als ik er zo naar kijk. Ik krijg er een brok van in mijn keel”, vertelt Pim kijkend naar het samenspelende geheel. “Het bewegen is de kern van alles. Bewegen is ook voor ouderen. Het haalt hen uit hun isolement. Ze zijn eruit. Ze zijn onder elkaar en ontmoeten elkaar. Bewegen is voor iedereen belangrijk. Als je met moeite je arm kan optillen en het daarom niet meer doet, dan lukt straks helemaal niets meer. Leeftijd maakt niet uit, als je het maar blijft doen.” Over het nut voor de bewoners worden soms nog wel vraagtekens gezet. “Vaak wordt er gezegd: wat hebben ze eraan, ze zijn het straks toch alweer vergeten. Ik zeg dan altijd: ze hebben in ieder geval een uur genoten. Dus ze hebben er wel degelijk wat aan.”
Dit project past feilloos bij de visie van scholen én de opvoeding van kinderen. Het gaat over het ontwikkelen van goed burgerschap
Het effect voor de school en de kinderen is wellicht nog groter. “Dit project past feilloos bij de isie van scholen én de opvoeding van kinderen. Het gaat over het ontwikkelen van goed burgerschap, over hoe je je gedraagt in de maatschappij en over normen en waarden. Ook speelt respect voor de medemens een rol en dat landt geweldig. De kinderen gaan zo respectvol om met de ouderen. Zo mooi om te zien.”
Naast het samen bewegen heeft het project nog een andere troef: het postmaatje. Kinderen – van steeds een andere klas – schrijven elke maand een brief of kaart aan de bewoners. “Op school krijgen de kinderen taal en een onderdeel van taal is hoe je een verhaal schrijft of hoe je een brief opstelt. Op deze manier leren ze dat ook in het echt.”
Het zou toch uniek zijn dat een stad kan zeggen dat alle zorginstellingen zijn gekoppeld aan scholen
Inmiddels is er een samenwerking ontstaan tussen Pim en Team Sport van de gemeente Dordrecht om nog meer scholen en zorgcentra met elkaar te verbinden. “Er zijn nu drie zorginstellingen die al zijn verbonden met een basisschool en er komen er nog drie bij. Eind 2018 zijn er zes samenwerkingen gestart. We zijn dan op de helft en voor de rest hebben we 2019”, blikt Pim alvast vooruit. “Het zou toch uniek zijn dat een stad kan zeggen dat alle zorginstellingen zijn gekoppeld aan scholen.”
Tekst & fotografie: Frank van Hilten
