Een voorbeeld in alle opzichten

Voetbalarbiter Joop Hartman heeft op 80-jarige leeftijd de immense mijlpaal van 3000 gefloten wedstrijden bereikt. Het maakt hem niet alleen een sieraad van een scheidsrechter, maar ook een voorbeeld in alle opzichten, die voor zijn bijdrage aan de voetbalsport in deze stad de sportprijs van de gemeente Dordrecht heeft gekregen.

Het voelt als een extra verjaardag, een persoonlijke feestdag in de omgeving waar hij zich nog steeds graag wekelijks manifesteert: het voetbalveld. De drieduizendste officiële wedstrijd in zijn scheidsrechterscarrière, tussen de jeugdteam van RCD JO17-1 en IFC JO17-2, zorgt voor een flinke toeloop aan belangstelling: het jubileumduel van Joop Hartman, de voetbalarbiter van de lange adem die inmiddels al 52 jaar wedstrijden leidt. Toespraken, loftuitingen, cadeaus, maar bovenal het plezier. Joop Hartman geniet ook deze wedstrijd van het feit dat hij tussen de jeugdige voetballers leiding mag geven aan een wedstrijd.

Ik ben er voor de jongens en niet voor mezelf, dat is altijd mijn uitgangspunt.

Als scheidsrechter is het de taak om 22 jongens een fijne ochtend of middag te bezorgen. Ik ben er voor de jongens en niet voor mezelf, dat is altijd mijn uitgangspunt. Als spelers naar huis gaan met het gevoel van ‘dit was weer een heerlijke wedstrijd’, dan heb ik zelf ook een fijne dag gehad. Het is die drijfveer, in samenhang met lichamelijke en geestelijke fitheid, die Joop Hartman een voorbeeld voor veel leeftijdsgenoten maar ook voor (toekomstige) scheidsrechters maakt. ,,Ik ben nog steeds topfit, kan het spel van dichtbij volgen. Zolang mijn lichaam het toelaat, blijf ik dit graag doen. Het leiden van wedstrijden houd me ook jong. Als ze mij opa gaan noemen of aan mijn gezichtsvermogen gaan twijfelen, dan wordt het misschien tijd om te stoppen maar voorlopig vind ik wekelijks een wedstrijd leiden nog veel te leuk om te doen. Dat plezier, dat houdt me gaande.’’

In 1966 floot Joop Hartman in Zuid-Limburg zijn eerste wedstrijd, bij Struchter Boys. Het zou het begin zijn van een imposante scheidsrechtersloopbaan. ,,Ik heb vele jaren in de absolute top van Nederland mijn wedstrijden mogen leiden. Bij Kozakken Boys tegen IJsselmeervogels op het veld knikkeren met de aanvoerders van beide ploegen, omdat er knikkers op het veld werden gegooid. Ik hield en houd van een grapje tijdens het leiden van de wedstrijd. Ik heb ook wel eens onder politiebegeleiding een voetbalveld moeten verlaten, omdat ik het zelf niet handig had aangepakt in die wedstrijd. Maar ik denk vooral aan de leuke herinneringen.’’

Ik ben lid van geen enkele vereniging in Dordrecht, maar ik kom graag bij alle clubs in de stad en daarbuiten en voel me ook altijd welkom.

In 1976 verhuisde Joop Hartman naar Dordrecht toen hij aan de slag ging als directeur van de Prinses Juliana School. Het betekende ook de entree van Joop in het Dordtse voetbalwereldje. “Ik ben lid van geen enkele vereniging in Dordrecht, maar ik kom graag bij alle clubs in de stad en daarbuiten en voel me ook altijd welkom. Daarnaast ben ik als organisator nog steeds betrokken bij het toernooi om de Jeugdbokaal in Dordrecht. Voetbal vormt voor mij nog steeds een belangrijke activiteit in mijn leven.”

Ik hoop dat ik laat zien dat je ook op gevorderde leeftijd nog steeds veel plezier kunt hebben bij datgene wat je graag doet.

Op de vraag of hij zichzelf als een voorbeeld ziet, blijft het even stil. ,,Ik hoop dat ik laat zien dat je ook op gevorderde leeftijd nog steeds veel plezier kunt hebben bij datgene wat je graag doet. En ja, misschien dat mijn stijl van leiding geven aan een wedstrijd wel een voorbeeld zou kunnen zijn voor anderen. Ik praat niet of nauwelijks in het veld. Af en toe een grapje, maar ik vermijd discussies. Die verlies je als scheidsrechter toch altijd. Ik blijf weg van de problemen, ik constateer een overtreding, fluit en volg het spel weer vanaf een andere plek. Natuurlijk krijg ik ook wel eens commentaar, iets in de trant van ‘modder in de ogen, scheidsrechter’. Als diezelfde speler dan een kans verprutst, loop ik even langs hem en zeg ik: ‘ook modder in de ogen, zeker’ en lach er dan bij.’’

Tekst: Arco Bomgaars

Delen