Dankbaar voor een kans als vrijwilliger

Een kleine beurs hoeft niet per definitie te betekenen dat je niet kunt sporten. Of dat je je niet kunt inzetten als vrijwilliger. Marlon de Souza hoefde niet lang na denken over de vraag of hij weer aan de slag wilde als scheidsrechter. Het mes snijdt aan twee kanten, vindt Marlon. ‘Ik doe iets voor de club en de club haalt mij uit mijn isolement in het weekend.’

Zijn weg was geen makkelijke. Marlon raakte in 2013 in de problemen en verloor al zijn geld en uiteindelijk ook zijn huis. Hij zette zijn trots opzij en klopte aan bij het Leger des Heils. Daar verbleef hij aanvankelijk twee maanden in de nachtopvang voordat hij naar de afdeling herstart werd overgeplaatst.

‘Ze zagen dat ik het, met een kleine duwtje in de juiste richting, wel zou gaan redden. Ik kreeg een eigen kamer, drie keer per dag te eten en betaalde netjes mijn eigen bijdrage’ vertelt Marlon. Een jobcoach bezorgde hem uiteindelijk een baan bij een verhuizer en zo kon Marlon alles weer een beetje op de rit krijgen.

Sinds juni 2017 werkt Marlon bij Dupont. Daar raakte hij met een collega – teammanager bij het tweede team van DFC – in gesprek over voetbal. ‘Hij was zelf ook scheidsrechter geweest en vertelde dat ze nog wel een scheidsrechter konden gebruiken. Geef me maar op, zei ik meteen enthousiast.‘

Het betekent veel voor me dat ik in het weekend weer iets te doen heb.

‘Ik fluit nu sinds oktober 2017 elke zaterdag bij DFC. Ik begon eerst met één wedstrijd, nu doe ik er steeds twee. Zo heb ik wat omhanden op zaterdag en zit ik in het weekend niet alleen maar thuis. Ik ben toch weer bezig met iets wat ik altijd leuk gevonden heb en het houdt me jong. Het betekent ook veel voor mij dat ik in het weekend weer iets te doen heb.’

Marlon is heel dankbaar. Niet alleen voor de geboden kans om weer wedstrijden te gaan fluiten, maar ook voor een cadeau wat hij voor zijn verjaardag kreeg. ‘Sinds twee weken beschik over een heus scheidsrechtertenue’, vertelt hij trots. ‘Het tenue werd me geschonken vanuit het sportieve netwerk van gemeente Dordrecht. In het bijzonder wil ik de scheidsrechtersvereniging en Sportcentrum Dordrecht bedanken. Vroeger liep ik in een zwart trainingspak omdat ik zelf de centen niet had. En dat had nu nog zo geweest zonder de steun vanuit de stad.’

Als dank doet Marlon daarom nu graag zijn verhaal en wil hij dat dit onder de aandacht komt. ‘Ik ben DFC erg dankbaar. Het is een sociale en warme club en ze waarderen heel erg wat ik voor ze doe. Niemand bij de club weet van mijn situatie en ik ben niet iemand die zomaar zijn leven aan de grote bel hangt, maar nu wil ik laten weten dat er mensen zijn die deze dingen doen. Ze hebben het hart op de juiste plek!’

‘Sinds ik weer fluit voel ik me 10, 15 jaar jonger.’

Het draait uiteindelijk allemaal om sport: ‘Ik ben lekker bezig en het houdt me jong! Ik ben 55 jaar en sinds ik weer fluit voel ik me 10, 15 jaar jonger. Je bent met z’n allen actief. 22 jongens of meisjes rennend over het veld en ik sjok er een beetje achteraan’, lacht Marlon. ‘Ik kan de jeugd wat leren en zij mij trouwens ook.’

Tekst & fotografie: Frank van Hilten

 

Ook vrijwilliger worden in de sport?

Wellicht kunnen de sportregisseures je in contact brengen!
Delen