Blog 1: Zwemmen en Sijmen

Op 1 september wordt voor de vierde maal de City Swim gehouden in Dordrecht. Deelnemers zwemmen zoveel mogelijk geld bij elkaar voor onderzoek naar kanker.  Eén van deze deelnemers is Dordtenaar Mark Benjamin (58), die dit jaar voor de vierde keer meedoet en al volop in voorbereiding is. In zijn blogreeks neemt hij ons de komende tijd mee in zijn beweegredenen en voorbereidingen voor het evenement.

Zomer 2015.

Ik zwem al een aantal jaren ’s zomers dagelijks in het Wantijbad, volgens mij het mooiste buitenbad van Nederland. ’s Morgens vroeg, met een min of meer vaste ploeg zwemmers. Een beter begin van de dag kun je niet wensen. Meestal zo’n 800 meter, soms iets meer. Ieder in zijn eigen baan in die prachtige azuurblauwe 50-meterbak.

Maar dan komen er in ineens posters van een nieuwe evenement in Dordrecht. De City Swim, een zwemtocht door de Dordtse binnenhavens; met een goed doel: de bestrijding van kanker. Daar begint het bij mij meteen te kriebelen: aan de ene kant een waanzinnig leuk idee om in de Dordtse havens te zwemmen, aan de andere kant ook een sombere keerzijde: bij mijn achterneefje Sijmen is een jaar eerder neuroblastoom, een zeer agressieve vorm van kanker geconstateerd. Na een hele serie bestralingen en chemokuren gaat de driejarige Sijmen dit jaar met zijn ouders en broertje naar Amerika voor een intensieve immuuntherapie in het kinderziekenhuis van Philadelphia. Met Sijmen in gedachten schrijf ik me in. Een beetje stoutmoedig kies ik voor de langste afstand: 2,5 kilometer. Die gaat namelijk als enige in een ronde door de binnenstad. Klinkt geweldig, maar ik heb nog nooit zo’n lange afstand gezwommen. Gelukkig heb ik nog een paar maanden om te trainen.

De City Swim, een zwemtocht door de Dordtse binnenhavens; met een goed doel: de bestrijding van kanker. Daar begint het bij mij meteen te kriebelen.

De zomer van 2015 staat dus in het teken van zwemmen en Sijmen. Zeker als zijn ouders het signaal afgeven dat het verblijf in Amerika nog veel zwaarder is dan verwacht, en ze aan familie en vrienden ondersteuning vragen. Mijn vrouw en ik hoeven daar niet over na te denken; we passen onze vakantieplannen aan en besluiten in augustus een paar weken in Philadelphia te helpen. Van zwemmen zal in die weken waarschijnlijk niets terecht komen, maar er zijn belangrijker zaken.    

Ondertussen moet ik ook sponsors werven. Dat gaat eigenlijk makkelijker dan gedacht. Vooral van collega’s op het Stadskantoor krijg ik hartverwarmende reacties, ook van mensen met wie ik eigenlijk nauwelijks samenwerk. Ieder heeft zo zijn eigen redenen om juist aan zo’n sponsoractie mee te doen. De stand van mijn sponsorbedrag loopt gelijk op met mijn trainingskilometers. Mede dankzij goede aanwijzingen van mijn medezwemmers houd ik de borstcrawl steeds langer vol en de maximale afstand loopt op naar 1800 meter, 2 kilometer, 2300 meter. Eind juli zwem ik voor het eerst een 2,5 kilometer, de laatste banen met enige kramp in mijn voet.

Mede dankzij goede aanwijzingen van mijn medezwemmers houd ik de borstcrawl steeds langer vol

In Philadelphia beleven we intensieve weken met Sijmen met zijn familie. Met als dramatisch dieptepunt de donderdag waarop de artsen de mededeling doen dat er nieuwe uitzaaiingen zijn gevonden, en dat behandeling geen zin meer heeft. Enkele dagen later reizen we gezamenlijk verslagen terug naar Nederland. Ik heb altijd wat moeite met het begrip ‘strijd’ tegen kanker, en voor mij heeft Sijmen niet ‘de strijd verloren’. Zijn levenslust geeft mij wel extra energie om er op zaterdag 29 augustus tegenaan te gaan. Op deze stralende zaterdag doe ik mee met de Cityswim. Eerst kijken naar de korte afstanden, met als hoogtepunt natuurlijk de kinderen die de Wolwevershaven stoer op en neer zwemmen. Aan het eind van de middag mag ik zelf aan de bak. Het gaat prima, de sfeer is geweldig met al die toeschouwers op bruggen, steigers en balkons.

Aan het eind van de middag mag ik zelf aan de bak. Het gaat prima, de sfeer is geweldig met al die toeschouwers op bruggen, steigers en balkons.

Tot onder het Scheffersplein door gaat alles geweldig. Bij de Nieuwbrug heb ik kramp en houd ik me even aan een pijler vast. Meteen schieten de mensen van de reddingsbrigade op me af. Ze duwen de kramp eruit, en ik besluit verder te gaan met schoolslag. Buitengaats, bij Bellevue, probeer ik toch weer borstcrawl. Meteen schiet de kramp in mijn kuit en springt de reddingsbrigade op mijn nek… Ik zwem rustig voorbij Groothoofd naar de finish in de Wolwevershaven. Moe maar voldaan stap ik uit het water. Bij de Roobrug kijk ik nog even naar de kaart die ik heb opgehangen voor Sijmen.

 

Wil je Mark steunen? Bekijk zijn sponsorpagina voor de mogelijkheden: https://www.fightcancer.nl/fundraisers/markbenjamin

 

Meer weten over CitySwim?

Bekijk de eventpagina op DordtSport.nl
Delen