Blog 1: Madelief (6) gaat sporten

Madelief is 6 jaar, zit in groep drie en heeft nog zwemles bij zwembad de Dubbel. Toch wil ze ook ‘op’ een andere sport. Een kijkje bij turnen bleek niet de juiste richting. Thuis bespraken we vervolgens ook andere potentiële opties: voetbal, rugby, freerunnen en atletiek. Het werd de laatste. Zonder twijfel.

Vandaag is de eerste training. We steken Madelief ervoor in het nieuw. Snelle schoenen. Hardloopbroek. Sportshirt. En een lekkere warme capuchontrui die, wat bleek later, precies de clubkleur van Fortius bleek te zijn.

We spreken af dat alles op haar tempo gaat. Als ze niet wil, hoeft het niet. En als ze heel de training wil kijken, dan is dat ook goed. Achterop de fiets vuurt ze een vragenvuur af. “Wat gaan we allemaal doen? Is het buiten? Loop jij mee naast me? Ga jij niet weg?” Het is dus behoorlijk spannend en ik geef (hopelijk) geruststellende antwoorden.

We spreken af dat alles op haar tempo gaat. Als ze niet wil, hoeft het niet. En als ze heel de training wil kijken, dan is dat ook goed.

Eenmaal in de hal (het is dus binnen) ontmoeten we haar trainer Daniël, die de boel goed aanvoelt en vraagt of ze meteen mee wil doen. Haar hoofdje schudt heen en weer en we gaan voorlopig even langs de kant zitten. De andere kinderen beginnen met de warming-up en we slaan het op een stoel gaande. Even later vraagt Daniël of Madelief straks meedoet met verspringen. Ditmaal volgt een knik en een verlegen glimlach. We gaan de goede kant op!

De trainer roept en Madelief springt zonder aarzeling van mijn schoot.

Wiebelende billen op mijn schoot. Een teken dat Madelief er heel veel zin in heeft. We verkassen van de ene naar de andere kant van de zaal, zodat we dichter bij haar groep zitten. Een goede zet. Haar klasgenootje Sjors die al langer op atletiek zit, zoekt contact en dat helpt nog meer. Madelief ontspant, giechelt een beetje en is er klaar voor!

Het verspringen dient zich aan. Trainer Daniël roept en Madelief springt zonder aarzeling van mijn schoot. Tegelijk met Sjors springt ze steeds in de zandbak en af en toe werpt ze een blik mijn kant op. Gepaard met een gezichtsbrede glimlach. Je ziet aan alles dat ze het leuk vindt en dat is eigenlijk het enige dat telt. Niet of ze wel ver genoeg springt. Of dat ze met de juiste techniek in het zand belandt.

Na een aantal varianten in de zandbak wisselt Madelief van discipline. Op naar de estafette met trainer Tibo. Niet de recht toe, recht aan estafette, maar met rondjes, fietsbanden en rollen over de hoogspringmat. Madelief aarzelt af en toe, onzeker over wat ze precies moet doen. Maar ze wordt goed geholpen, door de trainers en door haar medepupillen. Een hartverwarmend gezicht.

Ze doet wat ze het liefste doet. Keihard rennen. Het plezier spat er vanaf.

Als afsluiter spelen de kinderen tikkertje en daar gaat Madelief helemaal los. Ze doet wat ze het liefste doet. Keihard rennen. Het plezier spat er vanaf. Buiten op de baan sprint ze nog stiekem een stuk over de baan. Zo te zien is het duidelijk geworden op welke sport de keuze is gevallen. Thuis vertelt ze haar moeder wat ze allemaal heeft gedaan. En onder het eten praten we over wedstrijden, lopen door de modder (cross) en wat wij zelf deden en doen bij atletiek. Het is nu wel duidelijk: Madelief is begonnen met sporten.

Foto & Tekst: Frank van Hilten

Frank schrijft in zijn nieuwe blogreeks op een leuke en herkenbare manier over de sportavonturen van Madelief. Vandaag deel 1.

 

 

Ook kennismaken met atletiek?

Dat kan bij Fortius Drechtsteden of bij Triathlonvereniging Dordrecht
Delen